Badderende olifanten, kuddes zebra’s en talloze antilopen trekken door de Okavangodelta in de maanden april en mei, op zoek naar het water van de delta. In het binnenland begint het immers droger te worden. Maar niet dit jaar….. De regen heeft ons parten gespeeld. Niet in de zin van rechtstreekse buien (hoewel… maar daarover later meer), maar doordat er extreem veel water gevallen is tijdens het bijna afgelopen regenseizoen. Daardoor hoeft het wild niet op zoek naar waterholes, want er is overal meer dan genoeg. Het gevolg daarvan is dat het wild moeilijk te spotten is, omdat het over een enorme oppervlakte verspreid is. Voor de dieren en het land is zoveel regen natuurlijk goed, maar voor ons als toerist een tegenvaller. Onze dag met een mokoro-bootje ging daardoor behoorlijk de mist in. We werden in een smal bootje door de delta gevaren, om daarna op een eiland te wandelen, met normaal gesproken de mogelijkheid om veel wild te zien. 2 Eenzame olifanten op enorme afstand en 2 giraffes, nog verder weg, was alles wat we gezien hebben. O ja, en nog stuk of 4 nijlpaarden die gevaarlijk dicht in onze richting kwamen. Dit alles neemt niet weg dat het tochtje een bijzondere ervaring was. We hebben veel mensen werk verschaft: allereerst werden we opgehaald door 2 man: een gids en een schauffeur. Een uurtje rondgereden tot we bij de bootjes waren. Daar stond onze poler ons op te wachten, de man die het bootje met een lange paal voortduwt. Onze gids werd in een ander bootje vervoerd door een poler. Daarnaast werd er nog een bootje volgeladen met koelboxen en spullen, bestemd voor onze lunch, met degenen die dat voor ons moesten verzorgen op het eiland. Voor de lunch, na de wandeling, had men in de bush een tafel voor ons tweeën uitbundig gedekt met veel te veel eten: rijst, kip, salade, fruit, drinken. Wij konden aan tafel, het “personeel” ging een stukje verderop zitten. Toen we klaar waren met eten werden de resten (wat meer dan de helft was) verdeeld.

Omdat de Okavangodelta toch niet helemaal had getoond waarvoor we gekomen waren, besloten we om een vlucht te boeken over de delta. Zondagochtend, 08.30 uur. Maar weer was het de regen die ons dwars zat, maar nu wel in rechtstreekse buien. Zaterdagavond vielen de eerste druppels, die nacht volgden er nog veel meer en ’s ochtends regende het nog steeds. De vlucht werdgeskipt, met die regen valt er niet veel te zien. Een mogelijkheid om een andertijdstip of dag uit te kiezen was er niet, want vandaag begon onze terugreisnaar Windhoek, met een tussenstop in Ghanzi. Met de absolute overtuiging dathet weer richting Kalahariwoestijn zou verbeteren (daar regent het immers nooit), vertrokken we uit Maun. De regen werd op een gegeven moment minder,maar dat was maar heel even. In Ghanzi aangekomen regende het pijpenstelen en was de temperatuur gezakt tot 13 graden. En het bleef maar regenen. De accommodatie die voor ons geboekt was, was een tent, weliswaar een luxe tent,maar het was en bleef een tent en dus koud en vochtig. Het terrein van de lodge stond helemaal onder water. Het had er al 24 uur geregend. Ze wisten niet wat hen overkwam. We besloten om uit te zoeken of er een andere lodge te vindenwas, die wat beter toegerust was voor deze omstandigheden. Maar gelukkig konmen bij deze lodge een stenen huisje aanbieden, ruim en luxe, maar zonderverwarming. ’s Avonds gelukkig nog wel lekker gezellig kunnen eten in hetrestaurant, waar de kampeerders binnen hun potje kwamen koken. Gelukkig was hetvanochtend weer droog, weliswaar zwaar bewolkt en fris, maar droog. Ruim 500km. hadden we voor de boeg. Ze vlogen om. De weg was goed op wat potholes(enorme gaten in de weg). Het passeren van de grens tussen Botswana en Namibiëging redelijk vlot en de verschillende politiecontroles duurden ook niet lang. Hetinleveren van de auto leverde nog wel wat discussie op. Het nummerbord lag erimmers af en het raam was er uit gevallen, maar daar konden wij niets aan doen.Ze wilden de kosten eerst op ons verhalen, maar we hebben toch wel duidelijkkunnen maken dat het gewoon een baggerbak was. En de extra kosten die we haddenmoeten betalen aan de Botswaans-Namibische grens omdat we in eenZuid-Afrikaanse auto reden, krijgen we ook terug. En vervolgens werden we ooknog keurig netjes afgeleverd bij onze accommodatie voor de komende nacht.Vanavond nog lekker gegeten, samen met een Nederlands stel dat we hier vanavondontmoetten. En nu zit het erop. 3 Heerlijke weken gehad, veel gezien, veelgedaan, veel indrukken opgedaan en vooral heel erg genoten. Morgenmiddag omkwart voor 6 vliegen we richting Frankfurt, waar we woensdagochtend om half 6aankomen.