Nooit geweten dat iemand in een uur tijd zoveel kan vertellen. Alle routes voor de komende 3 weken, alle gevaren, alle bijzonderheden en alle tips kwamen voorbij. Ze werden ons gepresenteerd door een vrolijke Meet and Greet jongedame van de reisorganisatie (African Profile Safaris). Het was dat ik mezelf al enigszins had voorbereid op deze reis,anders was er geen touw aan vast te knopen. Hoe dan ook, ze deed erg haar best. Ze was zelfs een half uur te vroeg, toen wij nog moesten ontbijten. Na haar wijze lessen en het in ontvangst nemen van alle benodigde papieren kwam de autoverhuurder. Met een enorme Toyota Hilux 4x4. En met een heleboel papieren die doorgenomen moesten worden en vooral ondertekend. Maar na weer een uurtje verder konden we onze bagage inladen en vertrekken. De ruitenwissers doen het in ieder geval heel goed. Niet dat we die echt nodig hadden, maar in een auto waarin het stuur op de verkeerde plaats zit, wil het nog wel eens gebeuren dat ik de ruitenwissers gebruik om richting aan te geven. Alvorens echt op weg te gaan moesten we eerst nog even bij de supermarkt langs met als hoofddoel heel veel water inslaan. In de woestijn kan het behoorlijk heet worden en dan wil je niet zonder water zitten.

De eerste 100 km. waren over geasfalteerde weg en verliepen zeer vlot. Daarna begon de gravelweg en dat verliep eigenlijk bijna net zo vlot. We lieten wel enorme stofwolken na en als we een tegenligger kregen werd het voor ons ook even heel mistig, maar dat mocht de pret niet drukken. De route ging naar Sesriem, een piepklein plaatsje vlak voor de ingang van het park waar ook de Sossusvlei ligt, ons doel van morgenochtend. Onderweg nog wat bavianen, spiesbokken en springbokken gespot. En uiteraard namen we daar ruimschoots de tijd voor. De Sundowner Tour op onze volgende locatie zou immers pas om 5 uur vertrekken. Iets over vieren kwamen we daar aan om te vernemen dat we te laat waren voor de tour. Foutje van de Meet and Greet dame. Even gevloekt en daarna mevr. Meet and Greet gebeld. Om een lang verhaal kort te maken: even later kwam er iemand naar ons huisje rennen om mede te delen dat we alsnog mee konden. We moesten alleen even 4 km. rijden naar een andere lodge en daar stonden ze inderdaad op ons te wachten. Door dit gehaast konden we niet meer reserveren voor het avondeten en ook niet voor het ontbijt de volgende dag.Maar we hebben naam gemaakt: het verhaal was al rond gegaan en omdat wij die van Room nr. 8 waren kon in een keer alles. Een prima dag, maar ’s avonds vroeg naar bed. De volgende ochtend ging om kwart over 4 de wekker…..

Even een super de luxe picknickmand met ontbijt ophalen en naar de poort van het park waarin de Sossusvlei ligt. Om er daar achter te komen dat we een half uur te vroeg waren. De poort ging pas om 6 uur open. Maar we waren wel 2^e in een lange rij auto’s die ook te vroeg waren. Maar toen we er eenmaal door waren, was het tijd voor de wow-momenten. Wow, wat zijndie duinen mooi in het vroege ochtendlicht. Wow, wat was die beklimming van Dune 45 zwaar, maar wat was het uitzicht daar boven spectaculair mooi. Hopelijk spreken de foto’s voor zich. En wow, wat was het ontzettend heet in de Deadvlei, maar ook heel erg bijzonder. Alle verwachtingen die ik had zijn ruimschoots overtroffen. Als hobbyfotograaf heb ik me er helemaal kunnen uitleven.

Na dit spectaculaire bezoek ging de reis verder naar Solitaire, een tussenstop tussen Sesriem en Swakopmund. Een piepklein plaatsje(een lodge, een restaurant en een benzinepomp) waar Ton van der Lee rond de eeuwwisseling een poosje verbleef. Hij heeft daar een boek over geschreven en dan is het wel heel speciaal om daar zelf rond te lopen. Het restaurant heet nu ook Café van der Lee. Alvorens daar weer te vertrekken om naar onze lodge te gaan, hebben we eerst de wereldberoemde appeltaart gegeten. Voorheen werd die gebakken door Moose, de hoofdpersoon uit het boek van Ton van der Lee, maar hij is 2 jaar geleden helaas overleden. En ’s avonds waren we zo uitgeteld dat we om 9 uur op bed lagen. Morgen naar Swakopmund, waar we 2 nachten zullen blijven.